Home > Parlament Europejski > Informacja o wybranych debatach i... > Posiedzenie Parlamentu Europejskiego,...

 

logo be

AAA Print

Posiedzenie Parlamentu Europejskiego, 9-12 lutego 2004, Strasburg

I. Skrócona informacja o porządku obrad
II. Informacja z Parlamentu Europejskiego

I. Skrócona informacja o porządku obrad
W porządku obrad Parlamentu Europejskiego znalazły się m. in. następujące punkty:

  1. Debata w sprawie agencji ratingowych.
  2. Debata w sprawie organizacji czasu pracy.
  3. Debata na temat prac Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego Organizacji Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku i Unii Europejskiej w 2003 roku.
  4. Debata na temat przedsiębiorstw prywatnych i państwowych w krajach rozwijających się.
  5. Oświadczenie Komisji na temat ptasiej grypy w Azji.
  6. Debata na temat Europejskiego Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób.
  7. Debata w sprawie dochodów rolników w UE.
  8. Debata w sprawie badań w dziedzinie rolnictwa.
  9. Debata w sprawie odnowienia zasobów morszczuka północnego.
  10. Oświadczenie Komisji w sprawie problemów z łososiem.
  11. Oświadczenie Komisji w sprawie kryzysu w sektorze stali.
  12. Pytanie ustne na temat tendencji demograficznych w UE.
  13. Uroczyste posiedzenie w sprawie Kolumbii.
  14. Oświadczenie Komisji w sprawie ogólnych ram politycznych następnej perspektywy finansowej: Działając na rzecz pomyślnego rozwoju Europy – kalendarz polityczny i środki budżetowe dla rozszerzonej Unii 2007-2013.
  15. Debata roczna na temat postępów w tworzeniu obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (ALSJ) w 2003 roku.
  16. Pytanie ustne na temat rozbrojenia atomowego.
  17. Oświadczenie Rady na temat stanowiska UE co do przesłuchania przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości w sprawie izraelskiego muru.
  18. Oświadczenie Komisji na temat zarządzania przedsiębiorstwami i nadzoru usług finansowych (sprawa Parmalat).
  19. Debata w sprawie zbliżenia prawa cywilnego procesowego w Unii Europejskiej.
  20. Debata w sprawie Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu.
  21. Debata w sprawie intermodalnych jednostek transportowych.
  22. Debata w sprawie Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami.
  23. Debata na temat Afganistanu.
  24. Oświadczenie Komisji na temat wzmocnienia działań UE na rzecz przestrzegania praw człowieka i demokratyzacji prowadzonych z partnerami śródziemnomorskimi.
  25. Pytanie ustne na temat strategii Komisji w sprawie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.
  26. Pytanie ustne na temat implementacji dyrektywy nr 73/239/EEC przez Zjednoczone Królestwo w latach 1978-2001 (Lloyd’s).
  27. Debaty dotyczące przypadków łamania praw człowieka oraz demokracji i rządów prawa.


II. Informacja z Parlamentu Europejskiego

  1. Posiedzenie Parlamentu Europejskiego
    1.1. Oświadczenie Komisji w sprawie ogólnych ram politycznych następnej perspektywy finansowej 2007-2013 (punkt 14 skróconej informacji o porządku obrad), Strasburg, 10 lutego 2004.
    1.2. Debata roczna na temat postępów w tworzeniu obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w 2003 roku (punkt 17 skróconej informacji o porządku obrad), Strasburg, 11 lutego 2004.
  2. Oświadczenie polskich obserwatorów.


1. Posiedzenie Parlamentu Europejskiego
1. 1. Oświadczenie Komisji w sprawie ogólnych ram politycznych następnej perspektywy finansowej 2007-2013 (punkt 14 skróconej informacji o porządku obrad), Strasburg, 10 lutego 2004.

Występujący w imieniu Komisji Romano Prodi mówił o postępie, jaki dokonał się od upadku muru berlińskiego oraz o podjęciu działań na rzecz budowy jednolitego rynku na początku lat 90. Wśród problemów, które obecnie nurtują Europejczyków, wymienił niepewność co do efektu globalizacji, starzenie się społeczeństw, zachowanie tożsamości kulturowej i bezrobocie. Podkreślił, że żaden kraj samodzielnie nie jest w stanie sprostać konkurencji z krajami Dalekiego Wschodu i Ameryki.

Przewodniczący Komisji stwierdził, że proces lizboński uległ osłabieniu, a poprawa konkurencyjności wymaga wspólnych, zbieżnych projektów. Propozycje perspektywy finansowej przyjmują wymiar finansowy w oparciu o decyzje polityczne. Zdaniem R. Prodiego, proponowany przez niektórych pułap 1% PNB to „stawianie zaprzęgu przed końmi”. Nie można patrzeć na budżet unijny przez pryzmat budżetów narodowych. Mylne jest założenie, że zmniejszenie budżetu unijnego powiększy budżety krajowe. W wielu sprawach lepiej jest wspólnie wydać 25 euro, niż zostawić każdemu państwu po 1 euro. R. Prodi uznał, że konieczne jest najpierw określenie zadań i celów, a dopiero potem dopasowanie ram finansowych.

R. Prodi negatywnie ocenił obecną strukturę i zasady zarządzania budżetem, uznając je za zbyt sztywne. Zaproponował, aby dążyć do bardziej elastycznej struktury uwzględniającej nieoczekiwane okoliczności.

Jedną z podstaw Unii jest solidarność, której wyrazem są przepływy środków z krajów i regionów bogatszych do biedniejszych. Propozycja Komisji Europejskiej jest oparta na zasadach spójności oraz sprawiedliwości - nikt nie może być proszony o przyłączenie się do wspólnych programów kosztem wzrostu.

R. Prodi przedstawił trzy priorytety perspektywy finansowej, którymi są: wspieranie zrównoważonego rozwoju, nacisk na rozwój idei obywatelstwa unijnego oraz wzmacnianie roli UE w świecie. Odnośnie do ostatniej kwestii, R. Prodi stwierdził, że Unia powinna jednomyślnie prezentować swoje stanowisko w stosunkach z ONZ, Bankiem Światowym czy MFW.

Osiągnięcie tych celów wymaga odpowiedniego budżetu. Komisja uznaje, że budżet powinien pozostać w dotychczasowym limicie 1,24 % PNB, a ponadto objąć fundusze na współpracę z państwami ACP, które powinny zostać włączone do budżetu. Komisja stwierdza, że wydatki na poziomie 1,15% nie zapewnią realizacji wszystkich założonych celów, ale pozwolą na osiągnięcie realnych rezultatów oraz zachowanie niezbędnego marginesu bezpieczeństwa. R. Prodi zadeklarował wolę wprowadzenia zmian, które ułatwią i zracjonalizują zarządzanie środkami budżetowymi.

Terence Wynn (PES), przewodniczący Komisji Budżetowej PE, stwierdził, że kraje, które opowiedziały się za większą elastycznością w stosowaniu Paktu Stabilności, powinny opowiedzieć się za elastycznością budżetu UE. T. Wynn przypomniał, że Rada zgodziła się na płatności w ramach WPR do 2013 r., a budżet na poziomie 1% PNB będzie stanowił zagrożenie dla wielu istniejących polityk. Przewodniczący Komisji poinformował, że Parlament Europejski, jeżeli zajdzie taka potrzeba, skorzysta z uprawnień, jakie daje mu w tej mierze art. 272 TWE.

James Elles (EPP) wyraził zadowolenie z faktu, że Komisja Europejska przedstawia informacje o perspektywie finansowej najpierw w PE. Podobnie jak T. Wynn, odwołał się do art. 272 traktatu. J. Elles wyraził wątpliwość, czy perspektywa finansowa jest rzeczywiście niezbędnym elementem, bo przecież instytucje unijne doskonale pracują w oparciu o wieloletnie porozumienia (obejmujące okresy dłuższe niż perspektywa finansowa). W tym kontekście przedstawiciel PES stwierdził, że perspektywa finansowa powinna być ograniczona do 5 lat, tzn. kadencji PE i Komisji Europejskiej. J. Elles wyraził wątpliwość, czy w perspektywie finansowej są uwzględnione środki na wypadek rozpoczęcia negocjacji z Turcją.

Joan Colom i Naval (PES) uznał, że przed rozpoczęciem debaty na temat pułapów budżetowych państwa członkowskie, PE i KE powinny dokonać oszacowania kosztów prowadzonych polityk. Zamrożenie budżetu na poziomie 1% PNB będzie wiązało się z koniecznością redukcji wydatków na WPR i fundusze strukturalne.

Graham Watson (ELDR) zastanawiał się, czy państwa członkowskie szukają najlepszego porozumienia dla UE, czy dla siebie. Dodał, że marnotrawstwo i defraudacje w większości przypadków mają miejsce na poziomie państw członkowskich. G. Watson podkreślił konieczność integracji 10 nowych państw, a stanowisko 6 krajów określił mianem „unholy alliance”.

Francis Wurtz (GUE/NGL) stwierdził, że przyjęcie budżetu na poziomie 1% PNB będzie zagrożeniem dla inicjatywy na rzecz wzrostu i funduszy strukturalnych. F. Wurtz skrytykował propozycję Komisji Europejskiej jako mało ambitną. Wojna w Iraku, kontrowersje wokół Paktu Stabilności, klęska prac nad Traktatem Konstytucyjnym oraz projekt budżetu, zdaniem F. Wurtza, są kolejnym dowodem kryzysu Unii.

Kathalijne Buienweg (Greens/EFA) z zadowoleniem powitała prezentację dokonaną przez R. Prodiego. Jej zastrzeżenia wzbudził brak propozycji dotyczących wprowadzenia rolnictwa ekologicznego i rozwoju obszarów wiejskich. Zamrożenie budżetu zgodnie z żądaniami 6 krajów uznała za zagrożenie dla procesu rozszerzenia, wprowadzania strategii lizbońskiej i wzmacniania roli UE w świecie.

Dick Roche w imieniu prezydencji podkreślił, że debata nie miała charakteru stricte budżetowego, a była raczej polityczną oceną prowadzonych polityk. D. Roche wyraził nadzieję, że porozumienie co do kalendarza prac nad perspektywą finansową zostanie osiągnięte w czasie wiosennego szczytu.

R. Prodi w odpowiedzi na zarzuty deputowanych nie zgodził się z twierdzeniem, że przygotowany plan jest mało ambitny i uznał go za realistyczny, w odróżnieniu od planów 6 krajów.

Komisarz M. Schreyer uznała, że należy utrzymać równowagę pomiędzy realizacją celów a utrzymaniem dyscypliny budżetowej. Zamrożenie budżetu na poziomie 1% PNB komisarz oceniła jako nierealistyczne. Zgodziła się, że jest pewna logika w ustalaniu 5 letnich perspektyw finansowych, jednak wobec faktu, że istnieją porozumienia w sprawie finansowania wydatków WPR do 2013 r., 7-letnia perspektywa jest bardziej racjonalna.

1.2. Debata roczna na temat postępów w tworzeniu obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w 2003 roku (punkt 17 skróconej informacji o porządku obrad), Strasburg, 11 lutego 2004.

Deputowany J. Ribeiro e Castro (UEN) w otwierającym debatę wystąpieniu stwierdził, że ze względu na koniec kadencji PE oraz rozszerzenie tegoroczna debata nt. obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości będzie punktem wyjścia do następnej fazy. J. Ribeiro e Castro wezwał Radę do realizacji postanowień z Tampere. Sprawozdawca ocenił, że od 1999 r. dokonał się istotny postęp, który jednak może zostać zachwiany, jeżeli dalej będą istniały obszary nie podlegające wspólnotowemu systemowi podejmowania decyzji. Dla wprowadzenia w życie celów określonych przez Radę niezbędne jest zapewnienie spójności z planowaną perspektywą finansową.

W imieniu prezydencji min. M. McDowell podziękował Grecji i Włochom za postęp, jaki dokonał się za ich prezydencji w obszarze Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (JHA). Podkreślił, że chociaż debata dotyczy 2003 roku, to pytania postawione przez deputowanego J. Ribeiro e Castro dotyczą wydarzeń bieżącego roku i do nich też odniesie się w swoim wystąpieniu.

M. McDowell stwierdził, że ma świadomość jak ważny jest 2004 rok dla tworzenia obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Celem prezydencji irlandzkiej będzie zapewnienie postępu w pracach nad rozszerzonym programem z Tampere i spełnianiu wymagań z Amsterdamu.

Podsumowanie postępów dokonanych w 2003 roku (M. McDowell):

1) Azyl i polityka imigracyjna: za sukces uznano przyjęcie regulacji Dublin II dotyczących wymagań dla państw członkowskich w sprawie rozpatrywania wniosków o azyl oraz dyrektywy o minimalnych standardach otrzymywania azylu. Prezydencja podejmie starania, aby zostały przyjęte teksty dyrektyw dotyczących procedur i warunków, których nie przyjęto w czasie poprzednich prezydencji. M. McDowell odnotował przyjęcie dyrektyw w sprawie łączenia rodzin oraz statusu obywateli państw trzecich, będących rezydentami od dłuższego czasu, w związku ze studiami, szkoleniem zawodowym, wolontariatem lub prowadzonymi badaniami. Wobec nielegalnej imigracji Rada osiągnęła porozumienie w sprawie dyrektywy o pomocy w przypadku tranzytu w celu odesłania drogą lotniczą i decyzji w sprawie organizacji wspólnych lotów. M. McDowell poinformował, że na poziomie operacyjnym został podjęty program współpracy, w tym powołano Centrum Szkoleń dla Straży Granicznej. Rada będzie pracowała nad projektem regulacji powołującej Europejską Agencję ds. Zarządzania Granicami Zewnętrznymi, tak aby decyzja mogła zostać przyjęta przez Radę w listopadzie 2004 r.

2) Współpraca sądowa w sprawach cywilnych: M. McDowell za najważniejsze uznał przyjęcie dyrektywy o pomocy prawnej i regulacji dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.

3) Współpraca sądowa w sprawach karnych: w tym obszarze zdaniem przedstawiciela prezydencji nastąpił postęp. Świadczy o tym przyjęcie ramowych decyzji o zwalczaniu wykorzystywania seksualnego dzieci i pornografii dziecięcej, zwalczaniu korupcji w sektorze prywatnym. 8 państw członkowskich wdrożyło europejski nakaz aresztowania.

4) Współpraca policyjna i Europol: M. McDowell podkreślił sukcesy, jakie zostały osiągnięte w ubiegłym roku w zwalczaniu przestępczości międzynarodowej.

Przedstawiciel prezydencji odniósł się też do klauzuli bezpieczeństwa zawartej w Traktacie Akcesyjnym, która zezwala na podjęcie odpowiednich działań na wypadek, gdyby nastąpiły opóźnienia we wdrażaniu i stosowaniu acquis przez nowe kraje członkowskie.

Komisarz A. Vitorino poparł stanowisko prezydencji i przypomniał, że Komisja Europejska przygotuje swój dokument w czerwcu 2004 r. Zgodził się z J. Ribeiro, że współpraca policyjna rozwija się, mimo że ramy legislacyjne tej współpracy są niepełne. Za największe osiągnięcie A. Vitorino uznał postęp w obszarze prawa cywilnego, mający wpływ na życie obywateli UE, a całkowicie zignorowany przez media. Komisarz poinformował, że za miesiąc KE zaprezentuje propozycje w sprawie wiz i danych biometrycznych, a w czerwcu decyzje ramowe w sprawie ochrony danych.

Hubert Pirker [EPP-DE], w imieniu grupy, pozytywnie ocenił osiągnięcia w obszarze Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w zeszłym roku. Położył nacisk na konieczność wspierania nowych krajów członkowskich odpowiedzialnych za uszczelnienie granic zewnętrznych. Jednocześnie skrytykował pomysł tworzenia nowej agencji ds. granic, gdyż istniejące struktury są jego zdaniem zadowalające.

Elena Paciotti (PES), w imieniu grupy, wytknęła niewystarczającą współpracę w sprawach karnych i policyjnych. Uznała, że UE nieefektywnie wykorzystuje środki, skupiając się na konkretnych przypadkach nielegalnej imigracji, zamiast skoncentrować się na stworzeniu kompleksowego programu legalnej imigracji. Dużą część wystąpienia E. Paciotti poświęciła niewystarczającej ochronie danych osobowych przekazywanych do USA.

Sarah Ludford (ELDR), w imieniu grupy, podkreśliła fakt, że 13 państw wprowadziło ograniczenia w dostępie do rynku pracy dla nowych krajów członkowskich. Zaapelowała o podjęcie większego wysiłku, szczególnie w kwestiach związanych z dyrektywą o łączeniu rodzin i integracją Romów.

Sylvia-Yvonne Kaufmann (GUE/NGL), w imieniu grupy, stanowczo skrytykowała prowadzoną politykę, która odgradza Europę od reszty świata, gdyż jej zdaniem nasz kontynent potrzebuje imigrantów.

Alima Boumédiene-Thiery (Greens/EFA), w imieniu grupy, za niewystarczającą uznała ochronę danych osobowych, szczególnie w kontaktach z USA, i postulowała powołanie agencji ds. danych osobowych.

Hans Blokland (EDD) w imieniu grupy sprzeciwił się rozszerzeniu zasady głosowania większością kwalifikowaną na sprawy z obszaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych.

Maurizio Turco (NI) w imieniu grupy wezwał do opublikowania dokumentów Rady dotyczących obszaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, aby Parlament Europejski i obywatele mogli poznać stanowisko poszczególnych państw członkowskich.

Podsumowując dyskusję M. McDowell podkreślił, że zadaniem prezydencji jest realizacja uzgodnionych zadań, natomiast rolą Komisji jest przygotowanie programu Tampere II, który będzie dyskutowany w czasie prezydencji holenderskiej lub luksemburskiej. W odpowiedzi na głosy krytyki, M. McDowell podkreślił, że legalna imigracja jest ważnym, pozytywnym czynnikiem i znajduje to odbicie w pracach Rady. Osiągnięcie porozumienia w sprawie dyrektyw o warunkach i procedurach azylu może być trudne, gdyż nie jest jasne, czy istnieje wola polityczna wdrożenia celów przewidzianych w Amsterdamie.


2. Oświadczenie polskich obserwatorów.

Obserwatorzy z Ligi Polskich Rodzin w PE wystosowali apel do rządu o podjęcie działań na rzecz zmniejszenia polskiej składki do budżetu UE. W swoim oświadczeniu powołali się na przykład Wielkiej Brytanii, wobec której w budżecie na lata 2000-2006 wprowadzono mechanizm tzw. rabatu brytyjskiego oraz Danii, gdzie zastosowano go w formie zmniejszonej składki członkowskiej w pierwszych latach po jej przystąpieniu do Wspólnot Europejskich.

Zdaniem LPR zredukowanie polskiej składki jest niezbędne, aby Polska nie stała się płatnikiem netto.

Obserwatorzy zadeklarowali, że wraz z innymi członkami PE podejmą wzmożone wysiłki mające na celu wprowadzenie proponowanych zapisów do perspektywy finansowej Unii Europejskiej na lata 2007-2013.

Opracowanie: Kaja Krawczyk