Drukuj

Posiedzenia komisji Parlamentu Europejskiego, 19-22 stycznia 2004, Bruksela

  1. Komisja do Spraw Konstytucyjnych - Bruksela, 19 stycznia 2004 r.
    Dyskusja na temat programu prezydencji irlandzkiej i prac Konferencji Międzyrządowej.
  2. Komisja Spraw Zagranicznych, Praw Człowieka, Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony – Bruksela, 21 stycznia 2004 r.
    Informacja na temat przebiegu debaty nad Kompleksowym Raportem Monitorującym w części dotyczącej Polski.


1. Komisja do Spraw Konstytucyjnych - Bruksela, 19 stycznia 2004 r.
Dyskusja na temat programu prezydencji irlandzkiej i prac Konferencji Międzyrządowej.


W posiedzeniu wzięli udział posłowie:

Prowadzący obrady G. Napolitano podkreślił, że nie pora dzielić się na optymistów i pesymistów, czy szukać winnych wyniku szczytu w Brukseli. Uznał on, że należy skupić się na tym, co jeszcze nie jest uzgodnione, z ostrożnością podchodząc do wyników szczytu w Neapolu.

Zadaniem Komisji do Spraw Konstytucyjnych (AFCO) jest nadanie nowego impulsu sprawom konstytucyjnym. Komisja zaproponuje przyjęcie uchwały z apelem do prezydencji irlandzkiej, aby Konferencja Międzyrządowa (IGC) zebrała się jeszcze przed 1 maja 2004.

Odnosząc się do apelu premiera B. Aherna o pomoc ze strony PE, G. Napolitano poinformował, że V. Giscard d’Estaing prawdopodobnie przyjmie zaproszenie na posiedzenie Komisji do Spraw Konstytucyjnych. W kolejnym spotkaniu mieliby uczestniczyć przedstawiciele KE zasiadający w Konwencie.

Mówiąc o planowanym spotkaniu przedstawicieli PE w Konwencie, G. Napolitano uznał, że lepiej, aby to spotkanie odbyło się bez udziału przedstawicieli parlamentów narodowych, chyba że wyrażą oni takie życzenie.

G. Napolitano pozytywnie ocenił stanowisko min. W. Cimoszewicza i poinformował o planach wyjazdu delegacji PE do Polski.

G. Napolitano zaproponował, aby na sesję plenarną w lutym przygotować podsumowanie osiągniętych wyników, które mogłoby stanowić podstawę do uchwały wzywającej do formalnego, ponownego zwołania IGC.

Pozytywnie ocenił pomysł symbolicznego przyjęcia przez PE Traktatu Konstytucyjnego w wersji zaproponowanej przez Konwent.

R. Corbett (PSE) poinformował, że w grupie PSE jest na razie większość, która popiera przyjęcie uchwały skierowanej do prezydencji irlandzkiej, jest zainteresowana spotkaniem z V. Giscardem d’Estaing oraz z przedstawicielami PE w Konwencie. Ta większość zawsze uważała tekst przygotowany przez Konwent za podstawę do prac nad konstytucją europejską.

Są natomiast pewne wątpliwości co do symbolicznego przyjęcia tekstu traktatu. Deputowani z PSE zastanawiają się, co nowego do dyskusji wniesie taki gest, czy uda się uzyskać dla tego projektu przynajmniej taką samą większość parlamentarną, jaką miał raport Tsatsosa i Gil-Roblesa, i wreszcie, którą wersję tekstu przyjąć. R. Corbett opowiedział się przeciwko ponownemu zwołaniu Konwentu, uznając to za krok wstecz. Stwierdził, że jeżeli w marcu nie będzie postępu w pracach nad traktatem, to PE może, dla wywarcia nacisku, odmówić prac nad nową perspektywą finansową czy funduszami strukturalnymi.

Przedstawiciel PSE pozytywnie ocenił prace prezydencji irlandzkiej.

A. Lamassoure (EPP) stwierdził, że projekt traktatu nie przetrwa jesieni, gdyż istotny wpływ będą miały zmiany składu PE i KE, wybory w państwach członkowskich i nowa perspektywa finansowa.

A. Lamassoure za bardzo niepokojące uznał wyniki szczytu w Neapolu, które jego zdaniem spowodowały otwarcie puszki Pandory. W działaniach politycznych należy podkreślać, że podstawą jest tekst przygotowany przez Konwent, ze względu na jego reprezentatywny charakter. Należy jednocześnie kontynuować dalsze działania legislacyjne poprawiające tekst.

Prezydencja powinna skoncentrować się na kilku pozostających do rozstrzygnięcia problemach, szczególnie tych podnoszonych przez Polskę i Hiszpanię, i pomóc rządom w znalezieniu rozwiązania.

Parlament Europejski musi wyraźnie przedstawić swoje inicjatywy, choć może w nieco mniej spektakularny sposób niż proponował R. Corbett, np. wysyłając do parlamentów narodowych delegacje w pierwszej połowie tego roku.

A. Duff (Liberałowie), stwierdził, że należy szybko podjąć dalsze działania na rzecz uchwalenia traktatu. Na strajk, zdaniem A. Duffa, jest jeszcze za wcześnie. Przedstawiciel liberałów wspomniał o roboczym lunchu zaplanowanym na 26 stycznia i wyraził przekonanie, że biorący w nim udział Elmar Brok złoży z niego sprawozdanie na forum PE.

A. Duff zaproponował wysłanie do Polski delegacji. Podkreślił, że nie rozumie, na czym polega polski problem, a po przeczytaniu wywiadu z min. W. Cimoszewiczem w Financial Times z 16 stycznia 2004 jest mu jeszcze trudniej zrozumieć tę kwestię. A. Duff stwierdził, że techniczne i legislacyjne prace nad traktatem powinny być kontynuowane. Uznał, że kampania wyborcza do PE jest świetną okazją do zbierania milionów podpisów poparcia dla traktatu, jeżeli do tego czasu nie zostanie przyjęty, lub by wyrazić żal, że IGC nie spełniła swojego zadania.

I. Mendez de Vigo (EPP) przypomniał, że nie ma formalnej zgody co do wyników szczytu, podkreślił, że Parlament Europejski sprzeciwia się odrzuceniu pomysłu powołania Rady ds. Legislacyjnych, czy niektórym kwestiom związanym z uprawnieniami budżetowymi.

I. Mendez de Vigo odnotował poprawę klimatu politycznego wokół traktatu. Zgodził się, że należy wyodrębnić kilka kwestii spornych. Jego zdaniem fakt, że zgodzono się na pewne propozycje w Neapolu może oznaczać, iż problem nie został bardzo dokładnie zbadany i Komisja AFCO powinna jeszcze raz przeprowadzić analizy i dyskusje. Podobnie jak przedmówcy, poparł prezydencję irlandzką.

C. Carnero (PSE) opowiedział się za kontynuowaniem IGC, spotkaniem przedstawicieli parlamentów do Konwentu i przyjęciem uchwały skierowanej do prezydencji irlandzkiej. Stwierdził również, że poprawił się klimat polityczny.

M. Segni (UEN) zgodził się z twierdzeniem, że rolą AFCO jest niedopuszczenie do zamarcia prac IGC. Obecną sytuację uznał za kryzysową, podobną do tej z 1954 roku. Poparł pomysł symbolicznego przyjęcia tekstu traktatu.

J. P. Bonde (EDD) stwierdził, że można mieć zastrzeżenia do jakości kompromisu osiągniętego w Nicei, co nie zmienia faktu, że kompromis został osiągnięty. Polska przeprowadziła referendum w oparciu o Niceę, a zaraz potem warunki zostały zmienione. W tej sytuacji należy zrozumieć polskie stanowisko. Nie zmienia to faktu, że powrót do Nicei nie jest dobrym pomysłem i należy szukać innych rozwiązań. Uznał, że potępianie Polski i Hiszpanii jest niewłaściwe. Wyraził również przekonanie, że duże kraje chcą podzielić Unię na dwa bloki.

J. P. Bonde próbował odnieść się do statutu partii politycznych, ale uznano to za kwestie wykraczające poza tematykę posiedzenia.

J. Voggenhuber (Greens/EFA) stwierdził, że jeżeli do czerwca traktat nie zostanie uchwalony, to w drugiej połowie roku, ze względu na wybory w PE i zmianę KE, będzie to dużo trudniejsze. Podkreślił, że PE staje się coraz słabszy, liderzy partyjni ustalają miejsca na listach wyborczych, więc nie sądzi, że uda się uzyskać większość, która mogłaby wprowadzać życie propozycje R. Corbetta.

E. Brok (EPP) stwierdził, że należy przyjąć właściwą strategię, gdyż po wyborach szanse na uchwalenie traktatu maleją. Zaproponował stopniowe wywieranie nacisku poprzez przyjęcie uchwały skierowanej do prezydencji irlandzkiej, a dopiero potem symboliczne przyjęcie traktatu, które miałoby nastąpić na majowej sesji, już z udziałem nowych deputowanych. E. Brok poparł też pomysł wysłania delegacji PE do różnych krajów.

W dyskusji podsumowującej G. Napolitano poparł plan E. Broka, przypomniał jednak, że niezbędne jest uzyskanie zgody Konferencji Przewodniczących na zmiany w porządku prac PE. Przyjęta została również propozycja I. de Vigo dotycząca zwołania posiedzenia AFCO w celu przeanalizowania pozostających do rozwiązania kwestii.

W drugim dniu obrad Komisji w posiedzeniu wziął udział minister Brian Cowen. W imieniu prezydencji B. Cowen poinformował, że premier Irlandii prowadzi szereg rozmów, aby uzyskać pełen obraz, które kwestie związane z Traktatem Konstytucyjnym są dla poszczególnych krajów problematyczne. Efektem rozmów będzie raport, który zostanie przedstawiony na szczycie w marcu. B. Cowen zgodził się, że nie należy odwlekać prac nad traktatem, gdyż może to spowodować odwrót obywateli od projektu konstytucji. Podkreślił jednak, że IGC jest zbiorowym wysiłkiem i zbiorową odpowiedzialnością.

B. Cowen stwierdził, że prezydencja włoska osiągnęła bardzo wiele, podkreślił przy tym, że dopóki wszystko nie zostanie przyjęte, nic nie jest ostatecznie przyjęte. Na pytania deputowanych (m.in. A. Duffa) odpowiedział, że jedynym dokumentem, jakim dysponuje prezydencja, jest tekst traktatu w brzmieniu zaproponowanym przez Konwent, ze zmianami ustalonymi na szczycie w Neapolu.

Większość zabierających głos deputowanych PE (m.in. A. Duff, M. Frassoni, D. Tsatsos, C. Carnero, E. Brok, K. Haensch) i gości z parlamentów narodowych podkreślała, że spowolnienie lub odłożenie prac nad traktatem bardzo go osłabi.

Poseł P. Poncyljusz (PiS) przypomniał, że członkowie polskiego parlamentu są związani uchwałą Sejmu z października 2003, w której zdecydowanie postulują zachowanie systemu nicejskiego. Poseł dodał, że wprowadzenie Europy dwóch prędkości będzie nowym podziałem Europy.

Senator G. Grabowska (SLD-UP) przypomniała, że żaden traktat w Unii nie został ustalony w trakcie jednej prezydencji, zatem oczekiwanie, że Konferencja Międzyrządowa zakończy prace w ciągu 4 miesięcy było zbyt optymistyczne. Senator G. Grabowska podkreśliła, że Polska chce uchwalenia Traktatu Konstytucyjnego jeszcze przed czerwcowymi wyborami do PE. Obiektem zainteresowania polskiej opinii publicznej jest kształt instytucjonalny UE. Senator G. Grabowska pozytywnie odniosła się do propozycji wizyty delegacji AFCO w Polsce.


2. Komisja Spraw Zagranicznych, Praw Człowieka, Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony – Bruksela, 21 stycznia 2004 r.
Informacja na temat przebiegu debaty nad Kompleksowym Raportem Monitorującym w części dotyczącej Polski.


21 stycznia 2004 Komisja Spraw Zagranicznych, Praw Człowieka, Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony rozpatrywała wstępny projekt Raportu w sprawie Kompleksowego Raportu Monitorującego Komisji Europejskiej na temat gotowości Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji do członkostwa w UE.

Omawiając część poświęconą Polsce, sprawozdawca Jaś Gawroński stwierdził, że dokonaliśmy pewnego postępu, ale niektóre problemy pozostały. Zaliczył do nich opóźnienia w tworzeniu agencji płatniczych - ARiMR i systemu IACS. Sprawozdawca dodał, że w polskiej prasie w tonie skandalu prezentowane są informacje, że Polska nie będzie w stanie wykorzystać dużej części funduszy strukturalnych i Phare. J. Gawroński zaznaczył, że prawdopodobnie informacje te są przesadzone.

Kolejnym problemem, o którym wspomniał sprawozdawca, jest sektor stali, gdzie można się spodziewać ukrytej pomocy finansowej państwa.
J. Gawroński odnotował pewien postęp, jaki dokonał się w od listopada 2003 w kwestiach związanych z prawem audiowizualnym i niezależnością banku centralnego.

W zaproponowanym przez sprawozdawcę fragmencie raportu odnoszącym się do Polski m.in.:

  1. Odnotowano wysiłek i determinację polskiego rządu aby kwestie wymienione w listopadowym Raporcie Monitorującym nadrobić przed 1 maja 2004.
  2. Odnotowano spadek tempa prywatyzacji, która jest niezbędna do modernizacji polskiego przemysłu. Deputowani wzięli jednak pod uwagę fakt, że władze musiały godzić żądania pracowników zagrożonych bezrobociem wywołanym zamykaniem zakładów z ekonomicznym uzasadnieniem utrzymywania zakładów, szczególnie w tak wrażliwych sektorach jak górnictwo czy hutnictwo.
  3. Wezwano polskie władze do jak najszybszego wprowadzenia do polskiego prawa nie przyjętych jeszcze regulacji unijnych dotyczących uznawania kwalifikacji zawodowych.
  4. Odnotowano szeroko zakrojony program reformy finansów publicznych, który ma na celu ustabilizowanie systemu budżetowego.
  5. Z satysfakcją odnotowano istotny wzrost wskaźników makroekonomicznych w drugiej połowie 2003 roku, w porównaniu z poprzednimi dwoma latami, w tym wzrost gospodarczy wynoszący 3,8% PKB, będący efektem zwiększenia eksportu i popytu wewnętrznego. Wyrażono nadzieję, że zmniejszy to stopę bezrobocia, która nadal pozostaje niepokojąco wysoka.
  6. Wyrażono niepokój w związku z opóźnieniami w tworzeniu agencji płatniczej – ARiMR i wprowadzaniu systemu IACS.
  7. Z zadowoleniem powitano działania podjęte przez Polskę na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa wschodniej granicy poprzez zwiększenie liczby zatrudnionych oraz poprawienie środków zarządzania i nadzoru. Wyrażono nadzieję, że wprowadzenie od 1 października 2003 wiz dla obywateli Rosji, Białorusi i Ukrainy nie zostanie przez nich odebrane jako środek dyskryminacji. Za pożądane uznano, by Polska podjęła dyplomatyczne środki dla podtrzymania dobrosąsiedzkich stosunków w regionie.
  8. Z niepokojem odnotowano niszczący wpływ korupcji w różnych sferach życia społecznego i politycznego, prowadzący do obniżenia prestiżu politycznego i złej oceny społecznej.
  9. Stwierdzono, że sprawność systemu sądownictwa musi zostać poprawiona. Niemniej jednak z zadowoleniem odnotowano przyjęte zmiany w kodeksie karnym i postępowania cywilnego, które z jednej strony upraszczają procedury, z drugiej ułatwiają wykonywanie wyroków.
  10. Powtórzono rekomendację, że musi powstać efektywny system służby cywilnej. Odnotowano, że jedynie 1% wśród zatrudnionych stanowią osoby, które zostały zatrudnione w drodze konkursu, jak również fakt, że ustawa o służbie cywilnej, zgodna z przepisami UE, nie jest w pełni stosowana.
  11. Odnotowano plany reformy systemu opieki zdrowotnej, który od kilku lat był zdecydowanie krytycznie odbierany przez społeczeństwo. Wyrażono nadzieję, że nowa reforma zapewni niezbędny poziom usług zdrowotnych w oparciu o sprawne mechanizmy finansowania.
  12. Odnotowano finalizację prac nad ordynacją wyborczą do Parlamentu Europejskiego. Wezwano władze oraz organizacje pozarządowe do rozpoczęcia kampanii, tak aby pierwsze polskie wybory do PE zakończyły się sukcesem.

Do przygotowanego wcześniej tekstu raportu J. Gawroński zaproponował dodanie poprawki, w której wyraża zaniepokojenie nieprzyjęciem podstawowych ustaw weterynaryjnych. Poprawka ta została poparta przez przedstawiciela Komisji Europejskiej, a deputowany Joost Lagendijk (Verts/EFA, Holandia) zaproponował wprowadzenie od 1 maja 2004 klauzul bezpieczeństwa.
Tekst projektu raportu jest dostępny na stronie Parlamentu Europejskiego (język angielski).

Opracowanie: Kaja Krawczyk